NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF’İN DEVAMI:
263 - (33) حدثني
حرملة بن يحيى
التجيبي.
أخبرنا ابن
وهب. أخبرني
يونس عن ابن
شهاب؛ أن
محمود بن
الربيع
الأنصاري
حدثه؛ أن
عتبان بن
مالك، وهو من
أصحاب النبي
صلى الله عليه
وسلم، ممن شهد
بدرا، من
الأنصار؛ أنه
أتى رسول الله
صلى الله عليه
وسلم فقال:
يا
رسول الله!
إني قد أنكرت
بصري. وأنا
أصلي لقومي.
وإذا كانت
الأمطار سال
الوادي الذي
بيني وبينهم.
ولم أستطع أن
آتي مسجدهم.
فأصلي لهم. وددت
أنك يا رسول
الله تأتي
فتصلي في
مصلي. فأتخذه
مصلي. قال
فقال رسول
الله صلى الله
عليه وسلم:
"سأفعل. إن شاء
الله". قال
عتبان: فغدا
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم وأبو بكر
الصديق حين
ارتفع النهار.
فاستأذن رسول
الله صلى الله
عليه وسلم.
فأذنت له. فلم
يجلس حتى دخل
البيت. ثم قال
"أين تحب أن
أصلي من بيتك؟"
قال فأشرت إلى
ناحية من
البيت. فقام
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم فكبر.
فقمنا وراءه.
فصلى ركعتين
ثم سلم. قال
وحبسناه على
خزير صنعناه له.
قال فثاب رجال
من أهل الدار
حولنا. حتى
اجتمع في
البيت رجال
ذوو عدد. فقال
قائل منهم:
أين مالك بن
الدخشن؟ فقال
بعضهم: ذلك منافق
لا يحب الله
ورسوله. فقال
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم "لا تقل
له ذلك. ألا
تراه قد قال:
لا إله إلا
الله. يريد
بذلك وجه
الله؟" قال قالوا:
الله ورسوله
أعلم. قال:
فإنما نرى
وجهه ونصيحته
للمنافقين.
قال فقال رسول
الله صلى الله
عليه وسلم
"فإن الله قد
حرم على النار
من قال: لا إله
إلا الله،
يبتغي بذلك وجه
الله".
قال
ابن شهاب: ثم
سألت الحصين
بن محمد
الأنصاري،
وهو أحد بني
سالم، وهو من
سراتهم، عن
حديث محمود بن
الربيع. فصدقه
بذلك.
{263}
Bana Harmeletü'bnü Yahya
Et-Tücîbî rivayet etti. (Dediki): Bize İbni Vehb haber verdi. (Dediki): Bana
Yunus, İbni Şihâb'dan naklen haber verdi, ona da Mahmut b. Rabî El-Ensari
rivayet etmişki :
Nebi (Sallallahu Aleyhi
ve Sellem)'in Bedr gazasına iştirak eden ashabından ve Ensardan İtban b. Malik
Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'e gelerek:
'' Ya Resulallah:
Gözlerim seçmez oldu. Halbuki kavmime namaz kıldıran benim.
Yağmurlar yağdığı zaman
kavmimle aramızda bulunan dere akıyor; bende onların mescidine gidip kendilerine
namaz kıldıramıyorum.
Ya Resulallah! dilerimki
evime gelerek bir yerde namaz kılasın! Bende o yeri namazgah yapayım!'' demiş.
Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem):
''İnşaallah bunu yaparım!'' buyurmuşlar. İtban
demişki:
'' Ertesi gün Resulullah
(Sallallahu Aleyhi ve Sellem) ile Ebu Bekr-i sıddık gün yükseldiği vakit bana
geldiler. Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) izin istedi ; kendilerine
izin verdim. Ama o hiç oturmadan eve girdi, sonra:
''Evinin neresinde namaz
kılmamı istiyorsun? '' dedi. Ben, evin
bir köşesine işaret ettim. Bunun üzerine Resululullah (Sallallahu Aleyhi ve
Sellem) namaz'a kalkarak tekbir aldı. Bizde onun arkasına durduk. Bize iki
rek'at namaz kıldırdı sonra selam verdi. Biz Resululullah (Sallallahu Aleyhi ve
Sellem)'in kendileri için hazırladığımız bir hazireyi yemeğe alıkoyduk. Derken
o mahallenin erkeklerinden bir grup etrafımızı çevirdiler. Bu suretle evde
birhayli adamlar toplandı. İçlerinden biri:
''Malik b. Ed-Duhşun
nerede?'' diye sordu, diğer biri:
''O münafıkdır: Allah ve
Resulünü sevmez.'' Cevabını verdi. Bunun üzerine Resululullah (Sallallahu
Aleyhi ve Sellem) :
''Onun hakkında böyle
şey söyleme! Görmüyormusunki Allah'dan başka bir ilah yoktur diyor ve bununla
Allah'ın rızasını istiyor!'' buyurdu. Ashab:
''Allah ve Resulü
bilir.'' dediler. (münafık diyen zat):
''Biz onun münafıklara
hep böyle yüz verdiğini ve onlara karşı hayırhahlığını görüyoruz. Müteakiben
Resulullah Sallallahu Aleyhi ve Sellem :
''Çüknkü Allah (La ilahe
illallah) diyerek bununla Allah'ın rızasını dileyen bir kimseyi Cehennem'e
haram kılmıştır '' buyurdular.
İbn-i Şihab demişki:
''Sonra ben, Beni Salim den ve onların ileri gelenlerinden biri olan Husayn b.
Muhammed El-Ensari'ye Mahmud b. Rabi hadisini sordumda, o da bu hususta onu
tasdik etti.''
264 - (33) وحدثنا
محمد بن رافع
وعبد بن حميد.
كلاهما عن عبدالرزاق.
قال: أخبرنا
معمر عن
الزهري. قال: حدثني
محمود بن ربيع
عن عتبان بن
مالك. قال:
أتيت
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم. وساق
الحديث بمعنى
حديث يونس.
غير أنه قال:
فقال رجل: أين
مالك بن
الدخشن أو
الدخيشن؟
وزاد في الحديث:
قال محمود:
فحدثت بهذا
الحديث نفرا،
فيهم أبو أيوب
الأنصاري.
فقال: ما أظن
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم قال ما
قلت. قال
فحلفت، إن رجعت
إلى عتبان، أن
أسأله. قال
فرجعت إليه
فوجدته شيخا
كبيرا قد ذهب
بصره. وهو إمام
قومه. فجلست
إلى جنبه.
فسألته عن هذا
الحديث. فحدثنيه
كما حدثنيه
أول مرة.
قال
الزهري: ثم
نزلت بعد ذلك
فرائض وأمور
نرى أن الأمر
انتهى إليها.
فمن استطاع أن
لا يغتر فلا
يغتر.
{264}
Bize Muhammed b. Râfi'
ile Abd b. Humeyd, ikisi birden Abdürrezzâk'dan rivayet ettiler. Demişki: Bize
Ma'mer, Zührî'den naklen haber verdi. Demişki: Bana Mahmud b. Rabî', İtbân b.
Mâük'den rivayet etti. İtbân;
«Ben Resulullah
(Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'e geldim...» demiş. Râvî hadisi, Yûnus'un hadîsi
mânasında rivayet etmiş. Şu kadar var ki o:
«Bir adam:
Mâlikü'bnü'd-Dühşun yahut Duhayşin nerede? dedi.» demiş ve hadîse şunları
ziyâde etmiş:
«Mahmud Dediki: Ben bu hadisi,
içlerinde Ebu Eyyûb El-Ensârî de bulunan birkaç kişiye rivayet ettim. Ebu Eyyûb
bu senin söylediğini Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'in söylemiş
olacağını zannetmem; dedi. Bunun üzerine ben: Eğer Itb&n'ın yanına
dönersem, bunu ona (tekrar) soracağıma yemin ettim. Ve hemen İtbân'ın yanına
döndüm, onu, gözleri görmez olmuş; çok yaşlı bir ihtiyar olarak buldum. Hâla
kavminin imamı idi. Yanıbaşına oturarak bu hadisi, ona sordum. Onu bana ilk
defa nasıl rivayet ettiyse öylece rivâyetde bulundu.»
Zührî demiş ki: «Bundan
sonra bir çok farzlar ve başka şeyler nazil oldu ki işin artık onlara
dayandığını görüyoruz. İmdi kimin aldanmamak elinden geliyorsa aldanmasın!»
265 - (33) وحدثنا
إسحاق بن
إبراهيم.
أخبرنا
الوليد بن مسلم
عن الأوزاعي.
قال: حدثني
الزهري عن
محمود بن
الربيع. قال:
إني
لأعقل مجة
مجها رسول
الله صلى الله
عليه وسلم من
دلو في دارنا.
قال محمود:
فحدثني عتبان بن
مالك قال: قلت:
يا رسول الله!
إن بصري قد
ساء. وساق
الحديث إلى
قوله: فصلى
بنا ركعتين.
وحبسنا رسول
الله صلى الله
عليه وسلم على
جشيشة صنعناها
له. ولم يذكر
ما بعده، من
زيادة
يونس ومعمر.
{265}
Bize İshâk b. İbrahim rivayet
etti. (Dediki) : Bize Velid b. Müslim, Evzaî'den naklen haber verdi. Demiş ki:
Bana Zührî, Mahnıud b. Rabî'dan rivayet etti. Demiş ki: Ben, Resûlullah
(Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'in bizim evde bir kovadan ağzına su alıp
püskürttüğünü pek âla hatırlıyorum.
Mahmud şöyle demiş: İşte
bana İtbân b. Mâlik rivayet etti. İtbân Dediki:
«Ben: Yâ Resûlallah!
Benim gözlerim fenalaştı; dedim...» Râvî hadisi:
«Bize iki rek'ât namaz
kıldırdı. Biz Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'i kendileri için yaptığımız
bir ceşîşeyi yemeye alıkoyduk.» cümlesine kadar rivayet etmiş;
Yûnusla, Ma'mer'in
hadisin sonuna yaptıkları ziyâdeyi söylememiştir.